Ecologisch beheer

De groene ruimte wordt aangelegd en beheerd met het oog op de toekomst, en niet op korte termijn. Wij kiezen voor duurzaam in plaats van wegwerpgroen. Bomen moeten de kans krijgen om oud te worden.

Groen moet blijven voldoen aan de veranderende behoeften. Als er bijvoorbeeld meer kinderen zijn in een bepaalde buurt, kan meer speelgelegenheid aangeboden worden.

• in structuur: groen wordt waardevoller door variatie in structuur.
• in soorten: groen wordt waardevoller als meer planten- en diersoorten er een plaats krijgen.
• in functies: de beperkte groene ruimte kan dienen voor verschillende functies, waarbij de ene functie de andere niet onmogelijk mag maken.

Groen is er voor alle gebruikers. Recreatie, aantrekkingskracht, cultuurhistoriek, integrale toegankelijkheid en participatie zijn belangrijke aandachtspunten.

De natuur moet meer plaats krijgen in de groene ruimte. Waar mogelijk, stimuleren wij natuurlijke processen en streven wij naar een hogere natuurwaarde door meer inheemse planten- en diersoorten een kans te geven. Een voorbeeld: waar mogelijk, vormen wij klassieke gazons om tot soortenrijk grasland door minder frequent te maaien. Na enkele jaren ontwikkelen deze graslanden zich tot een bloemenrijkdom die in onze stedelijke omgeving zeldzaam geworden is, maar die zeer belangrijk is voor allerlei insecten, vogels en andere diersoorten.

In het verleden werd weinig rekening gehouden met de gevolgen van groenaanleg en -beheer voor ons leefmilieu. Het stadsbestuur maakt er een punt van om dit in de toekomst wel te doen. Zo werden bijvoorbeeld regelmatig chemische producten (pesticiden) gebruikt voor het onderhoud van groenzones en verhardingen, die uiteindelijk grotendeels in het grondwater (en ons drinkwater) terechtkwamen. Sinds 2005 werd het gebruik van deze producten geleidelijk afgebouwd tot een quasi nulgebruik in 2010. Concreet gaan wij hiervoor als volgt te werk : in uitvoering van de actie “zonder is gezonder”, uitgaande van het Vlaams Parlement, zoeken wij oplossingen voor het onderhoud van openbare ruimten zonder gebruik van pesticiden.

• Esthetiek en functie;
• Ecologie: inheemse planten en/of diervriendelijke aanplantingen;
• Onderhoudsintensiteit: meer gebruik maken van vaste planten, grotere plantdichtheid zodat de bodem sneller bedekt is, bodembedekkers zoals klaver of Phacelia inzaaien tussen heesters om onkruid geen kans te geven, gelaagdheid creëren (strooisellaag – kruidlaag – struiklaag – bomenlaag) om onkruid beter te beheersen,…
• Duurzaamheid: beperken van perkplanten,  de juiste plant op de juiste plaats (grootte, bodemeisen, lichteisen,…), letten op zouttolerantie, goede basiskwaliteit van de plant,…

• Mulchinglaag van bladeren aanbrengen tussen nieuwe en oude aanplantingen (bodemverbeterend, natuurlijke bemesting, bescherming tegen vorst,…);
• Selectief manueel wieden ipv schoffelen;
• Maaien ipv schoffelen.
  
  Reden?
  
  Er zal zo weinig mogelijk geschoffeld worden omdat deze techniek telkens blote aarde creërt, zo leg je het perfecte kiembed aan voor nieuwe onkruiden (de typische éénjarige hoge storingsonkuiden).  
  
  We proberen onkruiden laag te houden door frequent te (bos)maaien (waar mogelijk) zodat de laagblijvende onkruiden behouden blijven en zodoende de bodem bedekken (stabiele lage vegetatie).   
  
  Veel van deze laagblijvende onkruiden zijn trouwens de (sterkere) genetische ouder van de respectievelijke bodembedekkende vaste planten die in de handel verkrijgbaar zijn!

Ook willen we even de obsessie van mensen tegen onkruid even verduidelijken.  Na de tweede wereldoorlog kwam de chemische industrie sterk in opmars en werd er een nieuwe markt/ norm gecreëerd door die industrie m.b.t. onkruid en ‘netheid’ van beplantingen.  Het beeld werd in de hoofden van een generatie geprint dat onkruid moet bestreden worden. Dit is een utopie en vreemd principe (cf. natuurlijke gelaagdheid) dat meer nadelen dan voordelen heeft; vooral commerciële belangen.

Natuurlijk is er voor alles een plaats en er wordt altijd toegezien dat de redelijke grenzen niet overschreden worden!

• Kringloopbeheer: bladeren en snoeiafval zoveel mogelijk ter plaatse verwerken.  
• Takkenwallen of takkenrillen. Op strategische plaatsen worden palen in de grond geplaatst en deze worden dan opgevuld met takken.  Dit zijn eveneens schuil- en slaapplaatsen, foerageerplaatsen voor allerlei soorten diertjes. Dat deze takkenwallen ratten zouden aantrekken is een hardnekkige mythe.
• Bloemenveldjes of extensiever beheer van grasstroken.  Dit wil zeggen dat bepaalde grasstroken minder gemaaid zullen worden. De randen van de groenzones zullen wel steevast als gazon onderhouden worden, net als de wandelpaden naar de zitbanken e.d., maar dat de grootste groenoppervlakte onbewerkt zal blijven zodat wilde bloemen en planten alle kansen krijgen om er te groeien.  Hier geldt opnieuw dat goed wordt nagedacht wat waar kan.
  
  à Er worden 1 à 2 maaibeurten per jaar voorzien. 1^e maaibeurt na 15 juni en 2^e maaibeurt na 15 september. Dit is conform het wegbermdecreet.